Doorgaan naar hoofdcontent

Laatste blog?/ verzoek

Ook nu is het weer lang geleden dat ik mijn laatste blog schreef. Ik ben vooral bezig geweest met “Dum vivimus vivamus” (zie mijn vorige blog).

Zo zijn Bas en ik een weekje in Zweden geweest met de auto. Kort daarna zijn we met een grote groep naar de Alpen geweest, waar veel fietsvrienden de Marmotte (wielertocht) hebben gereden en ik vooral lekker buiten heb genoten van het gezelschap en het heeeeeeerlijke weer. Ohja, ben ik en passant ook nog met een parapent de Alpe d'Huez naar beneden gekomen! 
Ons laatste uitje was een weekendje op een Blokhutboot en wat heb ik daarvan genoten! 

Na het weekendje Blokhutboot en de lading chemo ranja die ik kort daarvoor kreeg, is het opeens snel achteruit gegaan met me. Het vocht in mijn buik was al snel weer terug.  Dit moest ik dus laten verwijderen omdat ik er last van had. In het ziekenhuis zagen ze ook nog hoge ontstekingswaarden in m'n bloed. Daarom “mocht” ik een paar dagen blijven en weer eens aan de antibiotica. Al met al heb ik nogal wat jasjes uitgedaan en is mijn energie tot een dieptepunt gedaald. Ondanks twee zakjes bloed, stapte ik niet als een jonge hinde het ziekenhuis uit, maar was m'n (tweedehands) aangeschafte rolstoel m'n beste vriend!

Tsja, dan krijg je al snel het gevoel dat dit wel eens mijn laatste blog zou kunnen zijn. Natuurlijk hoop ik dat ik er naast zit, maar je moet ook realistisch zijn...

Nu het einde dichterbij komt, ga je nadenken over je uitvaart daarbij zit ik al een tijdje met toespraakjes in m'n maag. 
Misschien zijn er mensen die iets willen zeggen over mij en onze relatie samen. Alleen, wanneer dat op m'n uitvaart gezegd wordt, heb ik er niks aan, want ik hoor het niet... Zou ik heel jammer en zonde vinden! 
Daarom heb ik een verzoek! 
Zouden jullie je “toespraakje" op papier willen zetten en deze aan mij willen mailen? Ik hoop dat veel van deze “toespraakjes” een glimlach op mijn gezicht toveren! En wees niet bang, het is niet de bedoeling dat jullie op m'n uitvaart (moeten) spreken! Er is waarschijnlijk maar 1 persoon die dat zal doen.

Jullie kunnen jullie “toespraakje” mailen aan: nynke_boompje@msn.com.

Ik wil jullie allemaal bedanken voor jullie steun in deze lastige afgelopen 3 jaar van mijn leven. Dit heeft mij vaak dat extra steuntje gegeven dat ik nodig had.

Ik wens jullie allemaal veel liefde en gezondheid!

Liefs,
Nynke



Ps. Jammer genoeg moet ik zeggen dat ik momenteel mijn bezoek moet beperken tot een minimum en kan dus niet veel bezoek ontvangen.
















































Reacties

  1. ik ken je via jou moeder die heeft bij mij man in de gemeente winsum gewerkt ik heb je blog trouw gevolgd al ken ik je niet ik heb grote waardering voor jou hoe je met je ziekte bent om gegaan en dat je hard gestreden hebt groot respect voor jou

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Dum vivimus vivamus

We schrijven 29 maart 2018 en dus is het alweer 5 maanden geleden dat ik met die gekke bacterie in het ziekenhuis lag en dus net zo lang geleden dat ik m'n laatste blog schreef. In de tussentijd is er natuurlijk weer het nodige gebeurd in m'n leventje. Van eerste tot laatste keren, nieuwe mensen ontmoeten, oude liefdes ontmoeten (laat ik niet overdrijven, het ging maar om 1), m'n 45e verjaardag, concerten, etentjes. Ohja, er was ook nog iets met chemo.... Laat ik daar mee beginnen. Op 4 januari stroomde er voor de (derde) laatste keer een stoot chemisch afval m'n lichaam binnen. De bedoeling was om daarna zo lang mogelijk aan de immuuntherapie te gaan. Persoonlijk had ik er niet zoveel vertrouwen in (is een tè lang verhaal waarom), maar m'n oncoloog wèl, dus dan proberen we dat hè? Voor 5 april stond een CT-scan op de rol. Maar halverwege februari voelde ik weer het eea in m'n buik. Anderhalve maand wilde ik dus niet wachten. Gelukkig kon de scan naar voren

In de malle molen van het leven

" zinin, “life is good”, #mooi, #hilarisch, “geweldige avond!”, #energie, #chill! En zo komen er dagelijks nog veel meer updates en termen langs die niets aan de verbeelding overlaten: wat is mijn leven toch leuk, inspirerend, spannend, romantisch, betekenisvol en/of sociaal." Zo begon ik mijn faceookberichtje op 18 september 2015. Om als volgt verder te gaan: " Vaak genoeg heb ik ook zulke updates geplaatst van mijn leuke leven. Want dat had ik. Echt!! En daar zit je dan: relatie net naar de knoppen, huisdier dood, klant kwijtgeraakt, proefwerk slecht gemaakt of een andere situatie die niet echt in bovengenoemde termen omschreven kan worden. Heeft de rest van de wereld dan écht zo’n leuk(er) leven? Het zit in de menselijke aard om onze mate van geluksgevoel te vergelijken met personen om ons heen. Als je collega’s het slecht doen, voel jij je met je magere plusje best goed. Als de relatie van je beste vriend(in) net over is, is jouw leven zo slecht nog niet. Socia