Geen bericht, goed bericht??

Na twee maanden radiostilte, hier een kleine update van de zieke kip:

Op 21 augustus ben ik weer door de scan gegaan. Ten opzichte van de scan van 12 juni liet deze geen af- maar ook geen toename van cellen zien. Het is dus eigenlijk stabiel gebleven. De doc vond het geen reden tot ongerustheid. Hij zei dat het waarschijnlijk wat langer werk nodig had. 
Vier weken pauze voor onze geplande reis in oktober naar Nieuw Zeeland vond ie echter geen goed idee. Daar wachten we dan maar even mee. Iets met een vat en zuur enzo.
Dusssss.... eigenlijk geen goed nieuws maar ook geen slecht nieuws!! Ik vind nog steeds wel het goede nieuws dat die stomme cellen (nog) niet in m'n organen zitten!
De tumormarkerwaarde (halen ze uit je bloed) daarentegen liet een goed beeld zien. Waar ie in juni nog 132 was, is ie nu 14! Gezonde mensen hebben een marker van zo rond de 35. Dat is dan weer géén verkeerd nieuws! 


Afgezien van dat allemaal heb ik wat ongemakkelijkheden (snel moe en buiten adem, vaak bloedneuzen, elke ochtend een neus vol bloed-snot, irritante huiduitslag, veranderde smaak, gekke pukkels, af en toe darmproblemen, brandend maagzuur, minder krachtige stem), maar trek ik het overall wel "goed". Kan nog steeds veel doen en laten, alleen alles in een rustig tempo. De was ophangen gaat met pauzes, koken gaat soms met een stoel erbij, boodschappen met de fiets, waarbij ik de fiets dan mee de lift in naar boven neem en hem tot het aanrecht rijd zodat ik hem daar mooi uit kan laden! Dus met wat aanpassingen red ik het allemaal prima.👍🏻🙂


Daarnaast was ik eind juli twee jaar ziek en ontvang ik sinds een maand een WIA uitkering. Hoe gek is dat om op je 44e al met "pensioen" te zijn?! 😐
Mijn baas heeft gelukkig gezegd dat wat er ook gebeurt, ik gewoon in dienst blijf. Dat is fijn, zo'n ruggesteun! Geen idee hoe het allemaal in de toekomst gaat, maar ik kan me voorstellen dat ik (als m'n conditie het toelaat) nog wel op m'n werk aan de slag ga. Waarbij het natuurlijk geen bezigheidstherapie voor een zekere Nynke Boomsma moet worden! Ik wil me graag nuttig maken en er toe doen!

Eerder schreef ik over het interview en de fotoshoot voor Stichting Olijf (een stichting die de belangen behartigt van vrouwen met gynaecologische kanker). Inmiddels staat het verhaal online en is mijn verhaal al een paar keer onder de aandacht gebracht op de facebookpagina van de stichting. 

Mijn verhaal vind je hier:
https://olijf.nl/olf/ervaringsverhalen/verhalen/verhaal/nynke/#.WYmTK_1ZvB8.mailto

Even heb ik getwijfeld of ik bovenstaande wel met jullie ging delen. Ik heb namelijk gemerkt dat het mensen afschrikt als ik vertel hoe het met me gaat (dan hoor ik opeens niks meer van degene die ik een appje heb gestuurd...). En dat verbaast me. Volgens mij ben ik nog steeds dezelfde persoon. Enthousiast, vrolijk, geïnteresseerd in alles en iedereen. Ik zit niet in een hoekje te sippen en beleef nog gewoon leuke dingen. 😀

Ik spreek graag met anderen af (jammer dat de vakantieperiode nu voorbij is...) en ga ook de hort wel op. Ben gelukkig niet kaal (krijg elke week een ijskap op om m'n haren te behouden). Dat scheelt ook al heel veel. En met een beetje make-up ziet niemand dat ik ziek ben!